مگه من چند سالمه؟! همش 20 سال !!!

از وقتی رفتم سر کار ، اعصابمو خورد کردن ، هی چپ و راست میخوان منو شوهر بدن!

اینطوری نگام نکنید خیلی هم شاکی ام!

یکی منو برای داداشش میخواد ، یکی پسرش ، یکی برای فلان فامیلش !

همشونم تحصیل کرده اند و با درس خوندن ِ من توی خونه ی شوهر مخالف نیستن!

آره جون عمشون!!!! یکی نیست بگه وقتی غذات آماده نبود و یا اینکه وقتی من امتحان داشتم صدات در نمیاد؟

مگه میشه؟

امکان نداره!

صهبا ذوق میکنه چون براش جالبه که من عروس بشم

مامانم هم میخنده و میگه نه باید درس بخونی ، حالا انگار من گفتم ترو خدا بزارید من شوهر کنم!

همشونم به اتفاق میگن که تو زرنگ و مهربون و جذابی !

یکیشون 40 سالش بود!

بابا من 20 سالمه ! الانم دوست ندارم ازدواج کنم.

حالا توی این هیر و ویر ، مجید ( یکی از نزدیک ترین دوستام  ) ساعت 3 اس ام اس داده که یه چیزی داره پیش میاد که حس میکنم تو دیگه در دسترس نخواهی بود!

آخه چی میتونه بیاد؟

چیزی که من خبر ندارم ازش!!!

من اصلآ حوصله ی این مسخره بازی ها رو ندارم

شدیدآ حساس شدم نسبت به این جمله ها :

خانم نامزد دارید؟

خانم قصد ازدواج دارید؟

خانم چند سالتونه؟

میشه با پدرتون صحبت کنم؟

شماره ی خونتون چنده؟!

بابا من نمیخوام اینجا بمونم و تهت هیچ شرایطی هم حاضر نیستم آزادیمو بفروشم به یکی دیگه و یه عمر بشینم توی خونه غذا درست کنم و رخت بشورم و مهمون دعوت کنم و از این جور چیزا !

حداقل فعلآ همچین قصدی ندارم !

انقدر زندگی بدون آقابالاسر حال میده که نگو !

بدون کسی که بدونه داری میری با دوستت که 16 سالشه درس بخونی تو 20 سالته! و اون دوستت فقط به درس خوندن فکر میکنه و تو 3 ساله میشناسیش ! بعد آقابالاسر بهت بگه امیدوارم بهتون خوش بگذره ! بعد تو دلت بخواد سرشو بکنی و ازش بپرسی چرا اینطوری با نیش و کنایه حرف میزنی؟ بگه اسمشو بزار غیرت!

فکر کنید یه پسری که به  همجنساش حس و علاقه و کشش داره دم از غیرت برات بزنه!

خدا رو شکر که جور نشد ما با هم ازدواج کنیم ، خدا رو شکر که من هنوز مجردم و نشدم زن اون یارو عبدالهی ! عجب خری بودم منا! اصلآ نباید میزاشتم بهم بگه با من ازدواج میکنی یا نه؟ چه برسه به اینکه بزارم با پدرم هم حرف بزنه!

حالا دیگه نیست ، خیلی خوشحالم که نیست ، دیروز به مادر بزرگشم گفتم ، اینو در حالی گفتم که مادر جون داشتن میگفتن :

با اون دختره 30 کیلویی ، همون آیلین اومده بود خونمون بعد بیرون نشسته بود و گفت که دختره یعنی آیلین گفته بود پدرم موسیقی دانه ، توی دلم گفتم چه گوزا و بلند خندیدم و عذر خواستم و گفتم آره خیلی ، همشون فرهنگی اند ، گفتم عجیبه که این دست از بلوف زدنش بر نمیداره گفت والله نمیدنم ، گفتم مراقب این خانواده باشین ، اگه اینان که خر کشش میکنن میبرنش محضر و یه ندایی درونم گفت به تو چه سحر؟! تا کی میخوای مراقب اون احمق باشی؟ بعد گفتم خودتون میدونید ، و تاکید کردم که داره خودشو توی گند آبی که از این افکار و رفتارش درست کرده خفه میکنه . من هیچ علاقه ای بهش ندارم و در حقیقت به خاطر سست عنصر بودنش رهاش کردم ، بعد از خداحافظی  از مادر جون با خودم گفتم ، این آدم با یکی نیست ، همزمان با چند نفر ، در مورد من ، اون اینطوری نبود ، الان هرز شده و براش متاسفم و اینکه داشتم به حرفای مادر جون فکر میکردم ، اینکه اگر باباش بفهمه از دختره شکایت میکنه . به اینکه عمه ی آیلین با 50 سال سن عاشق این شده بود و اس ام اس های * * * * براش میفرستاد . بعد مامانش برای اینکه برای باباش غذا درست کنه ازش باج میگرفت و همه ی اونا از هم میدزدیدن ، کسانی که به خودشون رحم نمیکنن ، به اون ابله رحم میکنن؟!

متاسفم که حرف هام دارن حقیقت میشن ، متاسفم که پیش گوییم در مورد اون داره حقیقت میشه.

من اخطار داده بودم بهش ، دست بالای دست بسیار است و اگر همش بخواد مردم رو آزار بده بد گرفتار میشه .

براش متاسفم که توی لجن داره غرق میشه .

صهبا نشسته بود و به روبروش خیره شده بود و میگفت ، چرا باید برات اهمیت داشته باشه؟

لبخند تلخی زدم و گفتم :

چون یه زمانی زندگیم رو وقفش کرده بودم و نمیتونستم ببینم که آزار ببینه ، من انسانم و الان دارم به تغییر افکار خودم با تعجب فکر میکنم .

مامانم گفت :

افکار آدما عوض میشه

و من ادامه دادم :

و این افکار ماست که ما رو میسازه . . .

و از اتاق اومدم بیرون .